Stedenbouwkunde

Stedenbouwkunde bevindt zich op het grensvlak van planologie (ruimtelijke indeling) en architectuur (het ontwerpen van de gebouwde omgeving). Wij omarmen de integratie van de beide disciplines en voegen dan nog de expertise van de stedenbouwkundigen aan toe. Zo kunnen wij projecten op een zo’n breed mogelijk perspectief vormgeven.

Vormgeven om de vorm is iets voor architecten, de kern van stedenbouw is werken aan en binnen een stedenbouwkundige ‘structuur’. Een structuur die verbindt en condities schept waardoor al het wenselijke op zijn plek valt. Die structuur bestaat uit gebieden, lijnen en knooppunten waarbinnen van alles gebeurt door de de ligging en de vormgeving van die lijnen en plekken. Om de juiste contouren aan te geven voor bouwplannen die gaan afwijken van een bestemmingsplan, is kennis nodig op gebied van bezonning, privacy, ruimtelijke kwaliteit, sociale veiligheid, onderhoud en beheer en meer. Met die kennis moet de stedenbouwkundige namens de maatschappij de belangen van direct betrokkenen uit de omgeving kunnen behartigen.

Wij ontwerpen volgens een vaste methodiek. Ieder ontwerpproces begint met een analyse van de bestaande situatie, waarin de locatie zelf en de omgeving van de locatie wordt bestudeerd. De context van een locatie is een belangrijk uitgangspunt voor de nieuwe situatie. Op basis van de analyse worden de uitgangspunten voor het ontwerp vastgelegd in het Stedenbouwkundig Programma van Eisen.

Daarna begint het schetsten en ontwerpen, eerst met de hand, gevolgd door onze werkmethodiek in Bouw Informatie Modellen. Het stedenbouwkundig ontwerp volgt tegelijk met het bouwkundige ontwerp en wordt bij elke stap gedetailleerder uitgewerkt:

• structuurontwerp (SO),
• voorlopig ontwerp (VO),
• definitief ontwerp (DO).

Het stedenbouwkundig ontwerp kan door koppeling van disciplines naadloos ingepast worden in het bestemmingsplan.